Kanun-i Esasi, 1876 yılında Osmanlı İmparatorluğu'nun ilk konstitüsyonel anayasasıdır. Bu anayasa, modern anlamda ilk kez hukukun üstünlüğü, özgürlükler, temel haklar ve siyasi katılım gibi ilkelere yer veriyordu.
Kanun-i Esasi, II. Abdülhamid'in fermanı ile hazırlanmıştır. Anayasa, Osmanlı İmparatorluğu'nda hükümdarın yetkilerini sınırlarken, meclis ve bakanlar kuruluna da yetki veriyordu. Osmanlı İmparatorluğu'nda hukukun üstünlüğü ve temel hakların korunması gibi ilkelere vurgu yapan bu anayasa, ülkenin modernleşmesi açısından bir dönüm noktasıydı.
Ancak Kanun-i Esasi'nin uygulanması ve korunması zor olmuştur. Meclis, sadece sınırlı bir etkiye sahip olurken, hükümdarın yetkileri de sınırlı kalmadı. Bunun yanı sıra, anayasanın uygulanması çoğu zaman güçlükle sağlandı ve tekrar tekrar askıya alındı.
Sonuç olarak, Kanun-i Esasi, Osmanlı İmparatorluğu'nun modernleşmesi ve demokratikleşmesinin bir adımı oldu, ancak yetersiz uygulama ve koruma nedeniyle başarısız olduğu söylenebilir.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page